بائنلغتنامه دهخدابائن . [ ءِ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان لار 3هزارگزی جنوب باختر لار. کنار راه فرعی لار به خنج ، دامنه . گرمسیر و مالاریائی . سکنه ٔ آن 294 تن وآب آن از چاه است . محصول آنجا، غلات خرما (دیم
بائنلغتنامه دهخدابائن . [ ءِ ](ع ص ) جداشونده . (از منتهی الارب ). جدا : پور سلطان گر بر او خائن شودآن سرش از تن بدان بائن شود. (مثنوی ).|| طلاق بائن ؛ مقابل طلاق رجعی . تطلیقة بائنة. امراة بائن ؛ زنی که از شوی به طلاق جدا شده باشد
حبانلغتنامه دهخداحبان . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابن قیس بن عَرِقة. یکی از تیراندازان معروف قریش است . وی و ابواسامه ٔ جشمی و چند تن دیگر همیشه در پیشاپیش سپاه قریش به جنگ پیغمبر می شدند.عرقة جده ٔ او و جده ٔ خدیجه زوجه ٔ رسول است . مقریزی گوید: نخستین شهید از انصار روز بدر حارثةبن سراقة بود که ح
بائنةلغتنامه دهخدابائنة. [ ءِ ن َ ] (ع ص ) تأنیث بائن . || تطلیقة بائنة؛ طلاقی که رجعت در آن درست نباشد. و هی فاعلةبمعنی مفعولة. (منتهی الارب ). || کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد. (منتهی الارب ). بائن . || چاه فراخ دورتک . ج ، بوائن . (منتهی الارب ).
طلاق بائنلغتنامه دهخداطلاق بائن . [ طَق ِ ءِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) طلاق باین . طلاقی که از برای مطلق حق رجوع از آن در ایام عدة ابتدا موجود نیست . طلاق زوجه ای که زوج با او نزدیکی ننموده باشد. طلاق زوجه ٔ یائسه و صغیره از جمله ٔ طلاقهای باین بشمارمیروند. و رجوع به ترجمه ٔ تبصره ٔ علامه ص <span
مبتوتهلغتنامه دهخدامبتوته . [ م َ ت َ ] (ع ص ) زن طلاق بائن یافته . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زن ِ به طلاق ِ بائن کرده . زنی که او را طلاق داده اند.و رجوع به طلاق شود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
طلاقفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی ق، جدایی، متارکه، رهایی، فسخ نکاح، صیغه طلاق، طلاق بائن، طلاق رجعی عده مبارات بیوگی
طلاق سنتلغتنامه دهخداطلاق سنت . [ طَ ق ِ س ُن ْ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) و آن دو نوع است : طلاق سنی بمعنی اعم ؛ طلاقی که بواسطه ٔ رعایت شرایط جایز است . طلاق سنی بمعنی اخص ؛ طلاقی که با رعایت شرایط صادر و زوج از حق رجوع خود در ایام عده استفاده ننماید.علامه گوید: طلاق (سنی ) بائن (برای شوهر
ابتاتلغتنامه دهخداابتات . [ اِ ] (ع مص ) بریدن (کار و حکم ). || عزم قطعی و جزمی کردن . || عقد نکاح دائم . || عاجز گردانیدن کسی را از رسیدن به قافله . درمانده کردن . || طلاق بائن دادن .
جداکنندهلغتنامه دهخداجداکننده . [ ج ُ ک ُ ن َن ْ دَ/ دِ ] (نف مرکب ) تفریق کننده . || منفصل کننده . از هم سواکننده . || علیحده کننده . || حل کننده . (از ناظم الاطباء). فارق . بائن .
بائنةلغتنامه دهخدابائنة. [ ءِ ن َ ] (ع ص ) تأنیث بائن . || تطلیقة بائنة؛ طلاقی که رجعت در آن درست نباشد. و هی فاعلةبمعنی مفعولة. (منتهی الارب ). || کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد. (منتهی الارب ). بائن . || چاه فراخ دورتک . ج ، بوائن . (منتهی الارب ).
متبائنلغتنامه دهخدامتبائن . [ م ُ ت َ ءِ ] (ع ص ) جدا شده از یکدیگر و هجرت کرده شده . (ناظم الاطباء). و رجوع به متباین شود.
طلاق بائنلغتنامه دهخداطلاق بائن . [ طَق ِ ءِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) طلاق باین . طلاقی که از برای مطلق حق رجوع از آن در ایام عدة ابتدا موجود نیست . طلاق زوجه ای که زوج با او نزدیکی ننموده باشد. طلاق زوجه ٔ یائسه و صغیره از جمله ٔ طلاقهای باین بشمارمیروند. و رجوع به ترجمه ٔ تبصره ٔ علامه ص <span
