بالادویلغتنامه دهخدابالادوی . [ دَ ] (حامص مرکب ) دویدن بسوی بالا. شتافتن سوی علیا. صاعد شدن . || مجازاً چستی . چالاکی . تیزروی .(آنندراج ). سرعت . شتاب . (ناظم الاطباء) : چون شود از گرمی بالادوی غرق عرق پای در گل ماند از همراهیش پیک خیال .مح
علی بلادیلغتنامه دهخداعلی بلادی . [ ع َ ی ِ ب َ ] (اِخ ) ابن حسن بن علی بن سلیمان بن احمد آل حاجی بلادی . رجوع به علی حاجی شود.
بلیدیلغتنامه دهخدابلیدی . [ ب َ ] (حامص ) بلید بودن . بلادت . کودنی . کورفهمی . دیریابی . و رجوع به بلید و بلادت شود : فصیح تر کس جائی که او سخن گویدچنان بود ز بلیدی که خورده باشد بنگ .فرخی .
بلدیلغتنامه دهخدابلدی . [ ب َ ] (اِخ ) لقب ابوعثمان سعیدبن محمدبن سید ابیه بن یعقوب اموی بلدی است . وی از صوفیان زاهد بود، بسال 328 هَ . ق . متولد شد و در سال 350 هَ . ق . به مشرق سفر کرد و بسال 351