لغتنامه دهخدا
ارس . [ اَ رُس س ] (اِخ ) موضعی است در قول مطیربن الاشیم :تطاول لیلی بالأرُس ّ فلم أنم کأنی أسُوم العَیْن نَوماً محرّماتَذَکّر ذِکری لابن عَم ّ رزِئته ُکأنی أرانی بعده عِشت ُ أجذمافان تک بالدّهنَا صَرَمت َ اقامةًفباﷲ ماکُنّا مَلِلْناک عَلْقَما.<