لغت‌نامه دهخدا
حنانیا. [ ] (اِخ ) (بمعنی کسی که خداوند او را دوست داشت ) یکی از اشخاصی است که بواسطه ٔ موعظه ٔ حواریان به دین پاک مسیح گرویده ، در زمانی که هر چیز در میان مسیحیان بالاشتراک شد او رفته ملک خود را فروخته ، قدری از بهای آنرا مخفی داشته باقی را بحضور رسولان آورد. پطرس وی را فرمو
