قائم بالذاتلغتنامه دهخداقائم بالذات . [ ءِ م ِ بِذْ ذا ] (ع ص مرکب ) (اصطلاح فلسفی ) آنچه بخود برپای است . || آنکه یا آنچه هستی او بدوست . رجوع به قائم به ذات و قائم بالنفس شود.
واجب بالذاتلغتنامه دهخداواجب بالذات . [ ج ِ ب ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در مقابل واجب بالغیر است و آن چیزی است که عارض شدن وجوب به غیر او ممتنع باشد وگرنه توارد دو علت مستقل پیش می آید. (از کشاف اصطلاحات الفنون ص 1443). واجب بالذات یعنی موجودی که واجد جمیع
علت بالذاتلغتنامه دهخداعلت بالذات . [ ع ِل ْ ل َ ت ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) امری است که مستقیماً و بلاواسطه علت چیزی باشد. (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ). و رجوع به علت شود.
بلددلغتنامه دهخدابلدد. [ ] (اِخ ) (به معنی پسردشمنی یا جدال ) و او یکی از رفقای سه گانه ٔ ایوب بود و ایوب را می گفت که خداوند آنچه به تو بجا آورده است از مقتضای عدالت می باشد، و او را بلدد شوحی نیز گویند. (از قاموس کتاب مقدس ).
بلدودلغتنامه دهخدابلدود. [ ب َ ] (اِخ ) موضعی است به نواحی مدینه . (منتهی الارب ) (از معجم البلدان ).
قائم بالذاتلغتنامه دهخداقائم بالذات . [ ءِ م ِ بِذْ ذا ] (ع ص مرکب ) (اصطلاح فلسفی ) آنچه بخود برپای است . || آنکه یا آنچه هستی او بدوست . رجوع به قائم به ذات و قائم بالنفس شود.
واجب بالذاتلغتنامه دهخداواجب بالذات . [ ج ِ ب ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در مقابل واجب بالغیر است و آن چیزی است که عارض شدن وجوب به غیر او ممتنع باشد وگرنه توارد دو علت مستقل پیش می آید. (از کشاف اصطلاحات الفنون ص 1443). واجب بالذات یعنی موجودی که واجد جمیع
علت بالذاتلغتنامه دهخداعلت بالذات . [ ع ِل ْ ل َ ت ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) امری است که مستقیماً و بلاواسطه علت چیزی باشد. (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ). و رجوع به علت شود.
واجب الذاتلغتنامه دهخداواجب الذات . [ ج ِ بُذْ ذا ] (ع ص مرکب ) کسی که وجودش محتاج به غیر نباشد. واجب بالذات . واجب لذاته . واجب الوجود. رجوع به واجب لذاته و واجب بالذات و واجب الوجود شود.
قائم بالذاتلغتنامه دهخداقائم بالذات . [ ءِ م ِ بِذْ ذا ] (ع ص مرکب ) (اصطلاح فلسفی ) آنچه بخود برپای است . || آنکه یا آنچه هستی او بدوست . رجوع به قائم به ذات و قائم بالنفس شود.
واجب بالذاتلغتنامه دهخداواجب بالذات . [ ج ِ ب ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در مقابل واجب بالغیر است و آن چیزی است که عارض شدن وجوب به غیر او ممتنع باشد وگرنه توارد دو علت مستقل پیش می آید. (از کشاف اصطلاحات الفنون ص 1443). واجب بالذات یعنی موجودی که واجد جمیع
علت بالذاتلغتنامه دهخداعلت بالذات . [ ع ِل ْ ل َ ت ِ بِذْ ذا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) امری است که مستقیماً و بلاواسطه علت چیزی باشد. (از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ). و رجوع به علت شود.
