لغتنامه دهخدا
بایجونویان . (اِخ ) از سرداران و امرای بزرگ مغول که مدتها بر عراق وآذربایجان تسلط داشت و امیر ارغون در سال 641 هَ . ق . دست او را از حکومت آن نواحی کوتاه نمود. بایجو در جنگهای بغداد نیز شرکت داشت و چون شکست خورد از خلیفه مستعصم پیش منگوقاآن ش