ببویگویش اصفهانی تکیه ای: bu ka طاری: biyow ke طامه ای: bu ke طرقی: bo beke کشه ای: bo ke نطنزی: bu ke
ببویگویش خلخالاَسکِستانی: bu âka دِروی: bu.â.ka شالی: bu âka کَجَلی: bu.â.ka کَرنَقی: bu âka کَرینی: bu âka کُلوری: bu.â.ka گیلَوانی: bu âka لِردی: bu âka
ببویگویش کرمانشاهکلهری: bu: ka گورانی: bu: ka سنجابی: bu: ka کولیایی: bu: ka زنگنهای: bu: ka جلالوندی: bu: ka زولهای: bu: ka کاکاوندی: bu: ka هوزمانوندی: bu: ka
انضماخلغتنامه دهخداانضماخ . [ اِ ض ِ ] (ع مص ) آلوده گردیدن ببوی خوش . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ارمانلغتنامه دهخداارمان . [ اَ ] (اِ) نوعی از دارو باشد که بوی آن ببوی قرفه ماند و بیخ دندان را سخت کند. (برهان ). و رجوع به ارمال و ارماک و ارمالک شود.
گلاب آلودلغتنامه دهخداگلاب آلود. [ گ ُ ] (ن مف مرکب ) آلوده شده به گلاب : مگر زآن گل گلاب آلود گردم ببوی از گلستان خشنود گردم .نظامی .
بیاچاریدنلغتنامه دهخدابیاچاریدن . [ دَ ] (مص ) آچاردن . آچاریدن : که مر این خاک ترش را تو چو طباخان می ببوی و مزه و رنگ بیاچاری . ناصرخسرو.رجوع به آچاردن و آچاریدن شود.
تضمیخلغتنامه دهخداتضمیخ . [ ت َ ] (ع مص ) ببوی خوش آلودن . (تاج المصادر بیهقی ) (از زوزنی ). آلودن بدن را به بوی خوش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).