لغتنامه دهخدا
گلان . [ گ ُ ] (اِ) قسمی از نان میده باشد که آن را بمقدار برگ بقرا سازند و چون در میان روغن بریان کنند بادی در آن افتد و دو پوشه شود و بعد از آن در میان شیره اندازندتا شیره به خود کشد بسیار لذیذ میشود. (برهان ) (غیاث ) (جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) :<