لغتنامه دهخدا
بت . [ ب َ ] (اِ)آهار جولاهگان را گویند یعنی آشی که بر روی کار مالند. (هفت قلزم ) (انجمن آرای ناصری ) (شرفنامه ٔ منیری ) (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). معرب آن بت با تشدید تاء است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). آهار جولاهان که جامه بدان تر کنند و شوی نیز گویند. (فرهنگ اسدی ).