لغتنامه دهخدا
بحکم .[ ب ِ ح ُ م ِ ] (حرف اضافه ٔ مرکب ) بموجب فرمان . بموجب حکم . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). موافق . بر وفق . به مناسبت . (ناظم الاطباء). به مقتضای : بحکم این مقدمات از علم طب تبری می نمودم . (کلیله و دمنه ).که فردا چو پیک اجل دررسدبحکم ضرورت