بخوریگویش اصفهانی تکیه ای: bexore طاری: bexre طامه ای: boxere طرقی: bexere کشه ای: bexere نطنزی: baxore
بخوریگویش خلخالاَسکِستانی: bar.i دِروی: bar.i شالی: bar.i کَجَلی: ba:r.i کَرنَقی: bəxoarəi کَرینی: bə.xoari کُلوری: bar.əi گیلَوانی: bari لِردی: bə.xar.i
بخوریگویش کرمانشاهکلهری: bexway/ bexwayd گورانی: bexway/ bexwayd سنجابی: bexway/ bexwayd کولیایی: bexway/ bexwayd زنگنهای: bexway/ bexwayd جلالوندی: barɪ زولهای: borɪ کاکاوندی: barɪ هوزمانوندی: barɪ
بخوریدنلغتنامه دهخدابخوریدن . [ ب ُ دَ ] (مص ) دیوانه شدن . (ناظم الاطباء). || پوسیده و فرسوده گردیدن . (آنندراج ).
بخوریدهلغتنامه دهخدابخوریده . [ ب ُ دَ / دِ ] (ن مف ) مصروع و هراسیده شده . (ناظم الاطباء). دیوزده و پری زده و آسیب زده . (آنندراج ).
بخوریمگویش اصفهانی تکیه ای: bexorima طاری: bexrim طامه ای: boxerim طرقی: bexirim کشه ای: bexirim نطنزی: baxorim
بخوریدگویش اصفهانی تکیه ای: bexoriya طاری: bexrid طامه ای: boxerid طرقی: bexirid کشه ای: bexirid نطنزی: baxorid
بخوریدگویش اصفهانی تکیه ای: bexoriya طاری: bexrid طامه ای: boxerid طرقی: bexirid کشه ای: bexirid نطنزی: baxorid
بخورلغتنامه دهخدابخور. [ ب ِ / ب ُ خَوْر / خُرْ ] (ص مرکب ) بسیارخوار. مقابل نخور: آدم بخوری است . (یادداشت مؤلف ).
آذرآیینلغتنامه دهخداآذرآیین . [ ذَ ] (اِخ ) نام آتشکده ٔ چهارم از هفت آتشکده ٔ ایرانیان که بشماره ٔ هفت سیاره کرده بودند و بخوری که متعلق به آن کوکب بوده در آن میسوخته اند. و آن را آذرآبتین نیز ضبط کرده اند.
صفرابرفرهنگ فارسی عمیدآنچه صفرا را کم میکند؛ بُرندۀ صفرا: ◻︎ زر چو نهی روغن صفرا گر است / چون بخوری میوۀ صفرابر است (نظامی۱: ۷۳).
بخوریدنلغتنامه دهخدابخوریدن . [ ب ُ دَ ] (مص ) دیوانه شدن . (ناظم الاطباء). || پوسیده و فرسوده گردیدن . (آنندراج ).
بخوریدهلغتنامه دهخدابخوریده . [ ب ُ دَ / دِ ] (ن مف ) مصروع و هراسیده شده . (ناظم الاطباء). دیوزده و پری زده و آسیب زده . (آنندراج ).
بخوریمگویش اصفهانی تکیه ای: bexorima طاری: bexrim طامه ای: boxerim طرقی: bexirim کشه ای: bexirim نطنزی: baxorim
بخوریدگویش اصفهانی تکیه ای: bexoriya طاری: bexrid طامه ای: boxerid طرقی: bexirid کشه ای: bexirid نطنزی: baxorid
بخوریدگویش اصفهانی تکیه ای: bexoriya طاری: bexrid طامه ای: boxerid طرقی: bexirid کشه ای: bexirid نطنزی: baxorid
شرابخوریلغتنامه دهخداشرابخوری . [ ش َ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) عمل خوردن شراب . شرابخواری . || (اِ مرکب ) ظرف خاص برای خوردن شراب . آوندی که در آن شراب خورند. شرابدان .- گیلاس شرابخوری ؛ گیلاس وجز آن آشامیدن شراب را. (یادداشت مؤلف ).
میرآبخوریلغتنامه دهخدامیرآبخوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِخ ) دهی است ازبخش شیباب شهرستان زابل ، واقع در 8 هزارگزی باختر سکوهه با 169 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ هیرمند و راه آن ماشین رو است . (از فرهنگ
آبخوریلغتنامه دهخداآبخوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) ظرف آب خوردن . مشربه . آبخواره . آبخور. || شارب (موی سبلت ). || نوعی از دهنه ٔ اسب که هنگام آب دادن بر دهان او زنند.
آبخوریفرهنگ فارسی عمید۱. ظرف بلوری یا فلزی که با آن آب میخورند؛ لیوان؛ آبجامه.۲. موی سبلت.۳. نوعی دهنۀ اسب.۴. جایی یا دستگاهی در اماکن عمومی که برای خوردن آب تعبیه شده است.
جام شرابخوریلغتنامه دهخداجام شرابخوری . [ م ِ ش َ خوَ / خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پیاله ای که به آن شراب نوشند. قدح شرابخوری . ساغر می . کاس . (منتهی الارب ). رجوع به جام شود.