بدخندهلغتنامه دهخدابدخنده . [ ب َ خ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) که بد خندد:ذالغ؛ لقب است مر انسان بدخنده را. (منتهی الارب ).
خندلغتنامه دهخداخند. [ خ َ ] (اِمص ) خندیدگی . (ناظم الاطباء). مخفف خنده . (یادداشت بخط مؤلف ) : غمزش از غمزه تیزپیکان ترخندش از خنده شکرافشان تر. نظامی .- پوزخند ؛ مسخره . طعنه . خنده ٔ به استهزاء و تحقیر