لغتنامه دهخدا
بدهوا. [ ب َ هََ ] (ص مرکب ) که بخیالات بلندتر از حد و حق خویش افتاده باشد. (یادداشت مؤلف ).- بدهوا شدن (طفل یا زیردستی چون نوکر و خادمه وغیره ) ؛ بد آموخته شدن . بتحریک و فریب در بدخواهی از حد خود بیرون شدن خواستن . (یادداشت مؤلف ).