برخجلغتنامه دهخدابرخج . [ ب َ خ َ / ب َ رَ ] (ص ) زشت و نازیبا و زبون . فرخج . برخچ .(انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). رجوع به برخچ شود.
برخشلغتنامه دهخدابرخش . [ ب َ رَ ] (اِ) پشت ستور باری . (منتهی الارب ). پشت اسب . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) : روز هیجا از سر چابک سواری بردری از برخش و ران اسب خصم کیمخت و بغند.سوزنی .
برخیزگویش اصفهانی تکیه ای: ârest / âru / ârâ طاری: âros طامه ای: beland bobe طرقی: oro کشه ای: âro نطنزی: ârâs / ârâ
برخیزگویش خلخالاَسکِستانی: bayzən دِروی: b.ayz شالی: beyz کَجَلی: beyz کَرنَقی: bayz کَرینی: beyz کُلوری: bayz گیلَوانی: verez لِردی: beyz
برخچلغتنامه دهخدابرخچ . [ ب َ خ َ ] (ص ) زشت و نازیبا. (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). زشت . (شرفنامه ). || زبون . (برهان ). زبون و سست و ناتوان . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). فرخچ . رجوع به برخج شود.