برندهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) : همه پاک رستم به بهمن سپردبرنده به گنجور او برشمر
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بریدن . قطعکننده . (آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. (فرهنگ فارسی معین ). جازح . حاذم . خَدِب . صارم . عَضب . فاصل . قاضب . قاطع. ق
کاردوچیلغتنامه دهخداکاردوچی . (اِخ ) ژیوزوئه . شاعر و منتقد ایتالیائی متولد در «وال دی کاستلو» (1835 - 1907 م .). وی بضد رومانتیسم به عکس العمل برخاست و برای مکتب تازه ای هّم ِ خود را مصروف ساخت ، از این جهت در ادبیات جدید ایتال
ساباتیهلغتنامه دهخداساباتیه . [ ی ِ ] (اِخ ) (پل ). شیمی دان و دانشمند فرانسوی بسال 1854 م . در کارکاسون متولد شد. مدتها استادی مدارس عالی علوم را در فرانسه داشته و بسال 1912 برنده ٔ جایزه ٔ نوبل گردیده و در <span class="hl" dir
هاورثلغتنامه دهخداهاورث . (اِخ ) سر والتر نورمان . شیمیدان معروف انگلیسی و برنده ٔ جایزه ٔ نوبل سال 1937 م . به سال 1883 م . به دنیا آمد وی در شیمی آلی مقام ارجمندی داشت و جایزه ٔ نوبل را در شیمی بسبب کار مهم خود در کربوهیدرات
هایمانسلغتنامه دهخداهایمانس . (اِخ ) کورنی ژان فرانسوا. طبیب و فیزیولوژی دان بلژیکی و برنده ٔ جایزه ٔ نوبل سال 1938. وی به سال 1892 م . در شهر گِنت به دنیا آمد. درسال 1920 از دانشگاه گِنت درجه ٔ
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) : همه پاک رستم به بهمن سپردبرنده به گنجور او برشمر
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بریدن . قطعکننده . (آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. (فرهنگ فارسی معین ). جازح . حاذم . خَدِب . صارم . عَضب . فاصل . قاضب . قاطع. ق
دل برندهلغتنامه دهخدادل برنده . [ دِ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) برنده ٔ دل . زیبارویی که دل از آدمی برباید. دلبر : ای دل برنده هرچه توانی همی کنی میدان فراخ یافته ای گوی زن هلا.مسعود رازی .
پی برندهلغتنامه دهخداپی برنده . [ پ َ / پ ِ ب َرَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه پی برد. آنکه دریابد. که مطلع شود. که آگاهی یابد. ملتقص . (منتهی الارب ).
مژده برندهلغتنامه دهخدامژده برنده . [ م ُ دَ / دِ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مژده بر. که خبر خوش میبرد. که حامل پیام خوش است . رجوع به مژده بر شود.
اوبرندهلغتنامه دهخدااوبرنده . [ اَ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی ازاوبردن به معنی بلعکننده . (یادداشت مرحوم دهخدا).