بزغاله

بزغاله

لغت‌نامه دهخدا

بزغاله . [ ب ُ ل َ / ل ِ ] (اِ مصغر) بچه ٔ بز. به تازیش جدی خوانند. (از شرفنامه ٔ منیری ) (از ناظم الاطباء). بز خردسال . بز کوچک . بزبچه . بزک . (فرهنگ فارسی معین ). جلم . رُبَح . رباح . هلع. عناق . جدی . (منتهی الارب ). بزیچه . کره بز. (یادداشت بخط ...

بزغاله

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) (زیست‌شناسی) bozqāle ۱. بچۀ بز؛ بزبچه؛ بزیچه.۲. بز کوهی.

بزغاله

فرهنگ فارسی معین

(بُ لِ) (اِمر.) بچة بز، بز خردسال .

بزغاله

لهجه و گویش مازنی

bezghaale بزغاله

بزغاله

لهجه و گویش اصفهانی

تکیه ای: veyi طاری: hevi طامه ای: hevi طرقی: hivi کشه ای: hevi نطنزی: bozqeleyle

بزغاله

لهجه و گویش تهرانی

بچه بز، فحش ملایم

بزغاله

دیکشنری فارسی به انگلیسی

kid

بزغاله

دیکشنری فارسی به عربی

طفل , عنزة

بزغاله ٔ فلک

لغت‌نامه دهخدا

بزغاله ٔ فلک . [ ب ُ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ل َ ] (اِخ ) کنایه از برج جدی است . (برهان ) (آنندراج ). و رجوع به بزغاله شود.

بزغاله – مهر

لهجه و گویش مازنی

bez ghaale mahar بزمجه

چرم بزغاله

دیکشنری فارسی به انگلیسی

kid

چرم بزغاله

دیکشنری فارسی به عربی

طفل

capretto

گوشت بزغاله‌شیری

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم و فنّاوری غذا] گوشت کم‌چربی بزغالۀ زیر پنج‌ ماه که فقط با شیر تغذیه شده باشد

صدای بزغاله کردن

دیکشنری فارسی به عربی

ثغاء