بزگواژهنامه آزاددر سیرجان به معنی شن های باد آورده گفته می شود بِزّگ، در سیرجان به معنی شن های باد اورده و ماسه بادی گفته می شود
بيجيدیکشنری عربی به فارسیرنگ قهوه اي روشن مايل بزرد و خاکستري , پارچه اي که از پشم طبيعي رنگ نشده ساخته شود
بیزیلغتنامه دهخدابیزی . (اِخ ) ابن گودرز. بیزن . بیژن . (ایران باستان ج 3 ص 2577). رجوع به بیژن شود.
بزگاهلغتنامه دهخدابزگاه . [ ب ُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان ، در 8هزارگزی جنوب باختر سیاهکل . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 2).
بزگرلغتنامه دهخدابزگر. [ ب ُ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که میش نر جنگی را بجنگاند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ).
بزگلهلغتنامه دهخدابزگله . [ ب ُ گ َ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) گله ٔ بزان . (آنندراج ). گله ٔ بز خواه وحشی و خواه اهلی باشد. (ناظم الاطباء).
بزگوشلغتنامه دهخدابزگوش . [ ب ُ ] (اِخ ) از اشعار شاهنامه برمی آید که محلی بوده است : ز بزگوش تا شهر مازندران رهی زشت و فرسنگهای گران . فردوسی .ز بزگوش و سگسار و مازندران کس آریم با گرزهای گران . فردوسی .</
بزگاهلغتنامه دهخدابزگاه . [ ب ُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان ، در 8هزارگزی جنوب باختر سیاهکل . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 2).
بزگرلغتنامه دهخدابزگر. [ ب ُ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که میش نر جنگی را بجنگاند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ).
بزگلهلغتنامه دهخدابزگله . [ ب ُ گ َ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) گله ٔ بزان . (آنندراج ). گله ٔ بز خواه وحشی و خواه اهلی باشد. (ناظم الاطباء).
بزگوشلغتنامه دهخدابزگوش . [ ب ُ ] (اِخ ) از اشعار شاهنامه برمی آید که محلی بوده است : ز بزگوش تا شهر مازندران رهی زشت و فرسنگهای گران . فردوسی .ز بزگوش و سگسار و مازندران کس آریم با گرزهای گران . فردوسی .</