بشمارلغتنامه دهخدابشمار. [ ب ِ ] (فعل امر) امر از شمردن . کلمه ای است اصطلاحاً در جواب نفرینها که دسته جمعی انجام گیرد، داده میشود. چنانکه گوینده ای فریاد میکند: بر بنی امیه لعنت . شنوندگان گویند: بشمار.
سنگ بارانلغتنامه دهخداسنگ باران . [ س َ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که گویند بتوسط آن بعض قبائل شرقی هرگاه که خواهند باران آرند. رجوع به سرخاب و بشمور شود. (یادداشت مؤلف ).