بشگفیدنلغتنامه دهخدابشگفیدن . [ ب ِ گ ُ دَ ] (مص ) بشکفیدن . شکفته . شگفته شدن . باز شدن غنچه . شکوفان شدن غنچه : چو کاوس گفتار خسرو شنیدرخانش بکردار گل بشکفید. فردوسی .برزد شعاع زهره و بوی گلاب ازووز بوی او گل طرب و لهو بشکفید.<b