لغتنامه دهخدا
بدد. [ ب َ دَ ] (ع اِ) حاجت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از ذیل اقرب الموارد). || طاقت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد): گویند ما لک به بدد. (منتهی الارب ). || دوری میان دو ران از گوشتناکی و در چهارپا دوری میان هر دو دست . (ازمنتهی ا