بناکنندهلغتنامه دهخدابناکننده . [ ب ِ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) برآورنده . عمارت کننده . آنکه بنیان عمارتی نهدو آن را برآورد. بنّا : و نامهای ایشان و نامهای بناکنندگان ایشان . (تاریخ قم ص 60). زیرا ک
راه سازلغتنامه دهخداراه ساز. (نف مرکب ) سازنده ٔ راه . بناکننده ٔ راه . که بکار کشیدن راه پردازد. که عمل او ساختن جاده و راه است . و رجوع به راهسازی شود.
درابلغتنامه دهخدادراب . [ دَ ] (اِخ ) ابن فارس ، بناکننده ٔ دارابجرد (دارابگرد). (المعرب جوالیقی ص 153). رجوع به دارابجرد و دارابگرد شود.
مؤزجلغتنامه دهخدامؤزج . [ م ُ ءَزْ زِ] (ع ص ) نعت فاعلی از تأزیج . بناکننده و دراز گرداننده آن را. (از منتهی الارب ). رجوع به تأزیج شود.