لغتنامه دهخدا
بؤبؤ. [ ب ُءْ ب ُءْ ] (ع اِ) سرمه دان . (آنندراج ) (تاج العروس ). سرمه دان . (ناظم الاطباء). بعضی آنرا یؤیؤ خوانند. || اصل . (آنندراج ): هو بؤبوءالکرم ؛ او اصل کرم است . و کذلک هو بؤبوءالمجد؛ او اصل مجد است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اصل مردم و ج
