باخویشلغتنامه دهخداباخویش . [ خوی / خی ] (اِ مرکب ) سر بآب فروبردن و غوطه خوردن باشد. (برهان ). غوطه وری . || تنهائی . (برهان ). و بمعنی تنهائی و بخود مشغول بودن آمده و ضد بی خویش است . (آنندراج ) (انجمن آرا).
باخوسلغتنامه دهخداباخوس . (اِخ ) یوسف حبیب . از اوست : مقالات علمیة که در روزنامه ٔ الروضة چ لبنان بسال 1898 م . در 32 صفحه بچاپ رسیده است . (معجم المطبوعات ج 1 ستون <span class="hl" dir="ltr"
بخویش آمدنلغتنامه دهخدابخویش آمدن . [ ب ِ خوی / خیش م َ دَ ] (مص مرکب )/ بخویشتن آمدن . بخود آمدن . بهوش آمدن : جز یاربش از دهن نیامدیک لحظه بخویشتن نیامد. نظامی .چون بخ
طیبفرهنگ مترادف و متضاد۱. خوشبو، معطر، عطرآگین ۲. شمیم، بویخوش ۳. خوشی، لذت ۴. میل ۵. پاک، پاکیزه ۶. حلال، روا ≠ ناروا ۷. خوبی، نکویی ۸. پاکی، پاکیزگی
