ژبونلغتنامه دهخداژبون . [ ژُ ] (اِ) نفع. سود. رباخواری (از مجعولات شعوری است و صحیح کلمه ربون است ).
بیونلغتنامه دهخدابیون . [ ب َ ] (اِ) مخفف ابیون ، افیون . (حاشیه ٔ برهان ). پیون . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). اپیون . افیون . (برهان ) (مجمع الفرس ) (اوبهی ).
بیونلغتنامه دهخدابیون . [ ب َ ] (ع ص ، اِ) چاه فراخ دورتک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). چاه دورفرود. (مهذب الاسماء). چاههای عمیق وسیع. (برهان ). گاوچاه . (یادداشت مؤلف ).
بیونلغتنامه دهخدابیون . [ ب ُ ] (ع مص ) بین . بیون . بینونة. بمعنی بین مصدری است . (از منتهی الارب ). رجوع به بین شود.
بویناکلغتنامه دهخدابویناک . (ص مرکب ) دارای بوی بد. بدبو. متعفن . (فرهنگ فارسی معین ). عفن . متعفن . گنده . نتن . بدبوی : گوشت تو بویناک و زیانکار است . (کلیله و دمنه ).نمک در مردم آرد بوی پاکی تو با چندین نمک چون بویناکی . نظامی (خسروشیرین
بویناکانلغتنامه دهخدابویناکان . (ص مرکب ) آنکه بو کند و نشناسد، یعنی قوه ٔ شامه نداشته باشد. (ناظم الاطباء).
بویندگیلغتنامه دهخدابویندگی . [ ی َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بوی داشتن . دارای رایحه و عطر بودن : در آن گلستان چشمه ٔ روشن است خوش آبی ببویندگی چون گلاب .اسدی .
بویندهلغتنامه دهخدابوینده . [ ی َ دَ / دِ ] (نف ) بوی کننده . (فرهنگ فارسی معین ). که ببوید. || دارای بوی . آنکه بوی دهد. آنچه بوی دهد. بویا. معطر : بشمشاد بوینده عنبرفروش بیاقوت گوینده در خنده نوش . اسدی .<
بوینگلغتنامه دهخدابوینگ . [ ی َ ] (اِ) تره ای است شبیه به ریحان و آنرا بعربی بادروج خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به بونیگ شود.
نیروانفرهنگ نامها(تلفظ: nirvān) نام رودخانهای در شهرستان سقز که از مجموع دو رودخانهی سلیمان بیک و بوین تشکیل میشود .
لاتور دورنیلغتنامه دهخدالاتور دورنی . [ دُ وِرْن ْی ْ ] (اِخ ) نام خاندانی مشهور از اُوِرْنی ، اصلاً از قریه ٔ لاتور، که به شاخه هائی چند تقسیم شدند. که کنت های اُورنی و دوک های بوین و آلبر و ویکنتهای تورِن و غیره از آنجا هستند.
درگاه شیخانلغتنامه دهخدادرگاه شیخان . [ دَ هَِ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پهلوی دژ بخش بانه ٔ شهرستان سقز واقع در 11 هزارگزی جنوب بانه و 3 هزارگزی بوین پائین . آب آن از چشمه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <span
تلواسهلغتنامه دهخداتلواسه . [ ت َ ل ْ س َ / س ِ ] (اِ) اضطراب و بی آرامی و بیقراری و اندوه . (برهان ) (ناظم الاطباء). اضطراب و بی آرامی . (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا). تالواسه . (از شرفنامه ٔ منیری ) : <b
بویناکلغتنامه دهخدابویناک . (ص مرکب ) دارای بوی بد. بدبو. متعفن . (فرهنگ فارسی معین ). عفن . متعفن . گنده . نتن . بدبوی : گوشت تو بویناک و زیانکار است . (کلیله و دمنه ).نمک در مردم آرد بوی پاکی تو با چندین نمک چون بویناکی . نظامی (خسروشیرین
بویناکانلغتنامه دهخدابویناکان . (ص مرکب ) آنکه بو کند و نشناسد، یعنی قوه ٔ شامه نداشته باشد. (ناظم الاطباء).
بویندگیلغتنامه دهخدابویندگی . [ ی َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بوی داشتن . دارای رایحه و عطر بودن : در آن گلستان چشمه ٔ روشن است خوش آبی ببویندگی چون گلاب .اسدی .
بویندهلغتنامه دهخدابوینده . [ ی َ دَ / دِ ] (نف ) بوی کننده . (فرهنگ فارسی معین ). که ببوید. || دارای بوی . آنکه بوی دهد. آنچه بوی دهد. بویا. معطر : بشمشاد بوینده عنبرفروش بیاقوت گوینده در خنده نوش . اسدی .<
بوینگلغتنامه دهخدابوینگ . [ ی َ ] (اِ) تره ای است شبیه به ریحان و آنرا بعربی بادروج خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به بونیگ شود.