بخش بخشلغتنامه دهخدابخش بخش . [ ب َ ب َ ] (اِ مرکب ) پاره پاره . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). حصه حصه و بهره بهره . (ناظم الاطباء).- بخش بخش کردن ؛ قسمت کردن . (ناظم الاطباء). تجزیه کردن . (یادداشت مؤلف ).
لَا يُبْخَسُونَفرهنگ واژگان قرآناز آنان كاسته نخواهد شد(از "بخس "به معناي نقص در وزن و اندازهگيري است )
هکریلغتنامه دهخداهکری . [ هَُ ] (اِ) دیمه را گویند، و آن زراعتی است که به آب باران حاصل شود. (برهان ). بخس نیز گویند. (انجمن آرا).