بلغدلغتنامه دهخدابلغد. [ ب ُ غ ُ ] (ص ) جمعنموده و بالای هم نهاده و فراهم آمده . (از برهان ) (هفت قلزم ) (از ناظم الاطباء). بلغده . بلغند. بلغنده . (آنندراج ). و رجوع به بلغده و بلغنده شود.
بیلغتلغتنامه دهخدابیلغت . [ ل ُ ] (اِخ ) ستاره ٔ زهره را گویند.(برهان ). این صورت مصحف بیدخت است . رجوع به بیدخت شود. اما در برهان (چ معین ) چنین ضبطی نیست و بیلفت با «ف » آمده است اما بیلغت با «غ » مناسب تر مینماید.
بَلَغْتَفرهنگ واژگان قرآنرسیدی(در جمله "قَدْ بَلَغْتَ مِن لَّدُنِّي عُذْراً ":از جانب من به عذر قابل قبولی رسیده ای )
ررالغتنامه دهخداررا. [ رَ ] (اِ) بلغت زند، گوش و اذن . (ناظم الاطباء). بلغت زند وپازند گوش را گویند و بعربی اذن خوانند. (برهان ).
اسطافالسلغتنامه دهخدااسطافالس . [ ] (معرب ، اِ) به یونانی جزر است و بلغت رومی اسطفلین و بلغت شام اسطون نامند. (تحفه ٔحکیم مؤمن ). گزر. زردک . رجوع به اسطافولینس شود.