بسقةلغتنامه دهخدابسقة. [ ب َ ق َ ] (ع اِ) زمین سنگلاخ سوخته ج ، بساق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
بسکهلغتنامه دهخدابسکه . [ ب َ ک ِ ] (ق مرکب ) چه بسیار که . چندانکه : بسکه بر گفته پشیمان بوده ام بسکه بر ناگفته شادان بوده ام . رودکی (از امثال و حکم دهخدا).بسکه بزرگان جهان داده اندخردسران را شرف جاودان . <p class="author