لغتنامه دهخدا
دبیس . [دُ ب َ ] (اِخ ) ابن صدقه ٔ ثانی . ملقب به نورالدوله ومکنی به ابوالاعز، یعنی دبیس بن سیف الدوله صدقةبن منصوربن دبیس بن علی بن مزیدالاسدی الناشری . صاحب حله و امیر بادیةالعراق و از شجاعان و سخت کمانان بود و متصف به حزم و احتیاط و هیبت . عارف به ادب نیز بود و شعر نیز می