بمزهلغتنامه دهخدابمزه . [ ب ِ م َ زَ / زِ ] (ص مرکب ) بامزه . خوش مزه . لذیذ. (یادداشت مرحوم دهخدا).
بیمزهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی ] بیمزه، بیطعم، آبکی [ مربوط به‌آب 339]، رقیق، ضعیف، بیات، مانده، کهنه [ قدیمی 127] نیم‌پخته، دم‌نکشیده، دان، شُل، نرم، شفته
سلاخةلغتنامه دهخداسلاخة. [ س َ خ َ ] (ع اِمص ) بیمزگی . یقال فیه «سلاخة». (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). بیمزگی . || گشنی . (ناظم الاطباء).
