لغتنامه دهخدا
تالار. (اِ) تختی یا خانه ای باشد که بر بالای چهار ستون یا بیشتر از چوب و تخته سازند. (برهان ) (از فرهنگ اوبهی ). عمارتی بود که چهار ستون بر چهار طرف صفه بر زمین فروبرند و بالای آن را بچوب و تخته بپوشند. (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ). تخت یا خانه ای که بر بالای چند ستون ساز