لغتنامه دهخدا
تخامص . [ ت َ م ُ ] (ع مص ) برداشته شدن از چیزی و یک سو گردیدن .(منتهی الارب ). تجافی . (اقرب الموارد) (قطر المحیط):تخامص لفلان عن حقه و تجاف له عنه ؛ ای اعطه ایاه و تقول مسسته بیدی و هی باردة فتخامص عن برد یدی ؛ ای تجافی . (اقرب الموارد). || دادن حق کسی را. (از منتهی الارب )