لغتنامه دهخدا
ترصیص . [ ت َ ] (ع مص ) استوار کردن بنا و منضم ساختن بعض آن ببعض دیگر. (از متن اللغة). استوار کردن چیزی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). استوار کردن چیزی به وجه کمال . (غیاث اللغات ) (از آنندراج ). ملصق و منضم ساختن بیکدیگر. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || نقاب تنگ دربستن