تلماظةلغتنامه دهخداتلماظة. [ ت ِ ل ِم ْ ما ظَ ] (ع ص ، اِ) زن بیهوده گوی بسیارسخن یاوه درای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).