لغتنامه دهخدا
تمطر. [ ت َ م َطْ طُ ] (ع مص ) در زمین بشدن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بشتافتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). شتابی کردن مرغ وقت فرود آمدن . || برهمدیگر پیشی گیران آمدن اسبان . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). |