لغتنامه دهخدا
طواویس . [ طَ ] (اِخ ) نام دیهی است ببخارا. (منتهی الارب ). شهرکیست از ماوراءالنهر به بخارا بر سرحد سغد و اندر وی هر سالی یک روز بازار است که خلق بسیار اندروی گرد آیند. (حدود العالم ). نام ناحیتی از اعمال بخارا میان آن و سمرقند و آن شهری است بسیاربستان و آبهای جاری و نعمت فرا