توبرهلغتنامه دهخداتوبره . [ رَ / رِ ] (اِ) بمعنی کیسه که در آن دانه انداخته بخورد اسپان دهند و به عربی آن را مِخْلاة گویند و به فارسی تبره به حذف واو نیز آمده . (از آنندراج ). معروف است . (شرفنامه ٔ منیری ). کیسه و خریطه ٔ شکارچی و کیسه ٔ بندداری که بر سر اسب
توبرهفرهنگ فارسی عمید۱. کیسۀ بزرگ.۲. کیسهای که شکارچی یا مسافر ابزار کار یا توشۀ خود را در آن میگذارد.۳. کیسۀ بنددار که در آن کاه و جو میریزند و به سر اسب یا الاغ میبندند.
توبرهفرهنگ فارسی معین(رِ) (اِ.) 1 - کیسه ای که مسافران و شکارچیان ابزار کار و خوراک خود را در آن گذارند. 2 - کیسه ای بنددار که در آن کاه و جو ریزند و به گردن چارپایان بندند تا از آن بخورند.