لغتنامه دهخدا
تکثئة. [ت َ ث ِ ءَ ] (ع مص ) در همه ٔ معانی کث ء. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بر سر برآمدن شیر، و آب خالص در تحت آن ماندن . || کفک برآوردن دیگ . || کفک از دیگ برگرفتن . || روییدن گیاه یا سطبر و درشت گردیدن و دراز شدن و انبوه گردیدن و درپیچیدن . || دراز و ب