لغتنامه دهخدا
تکریت . [ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) شهری است ، نامیدند آن را بنام تکریت دختر وائل . (منتهی الارب ). شهری است به اقلیم چهارم قلعه ای محکم دارد که از بناهای اردشیربابکان است و در سی فرسخی بغداد واقع است بر غربی دجله منسوب به تکریت بنت وائل ، خواهر بکر