جفاجولغتنامه دهخداجفاجو. [ ج َ ] (نف مرکب ) جفاجوی . جفاجوینده . کسی که در ایذای مردم کوشش میکند. (ناظم الاطباء). جفاکار. جفاکاره . جفاپیشه . جفاکیش . جفاآهنگ . جفاگستر. (آنندراج ) : فرزند بسی دارد این دهر جفاجوی هر یک بد و بی حاصل چون مادر زانیش . <p class=
جفاجوئیلغتنامه دهخداجفاجوئی . [ ج َ] (حامص مرکب ) عمل جفاجو. جفاجو بودن . کار جفاجو. ستمگری . بیداد. ظلم . رجوع بجفا و ستمگری و ظلم شود.
زفزفلغتنامه دهخدازفزف . [ زَ زَ ] (ع ص ، اِ) باد تند پیوسته . زفزاف و زفزافة مثله . || سبک از هر چیزی . شترمرغ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به زفزاف و زفزافة شود.
زفیزفلغتنامه دهخدازفیزف . [ زَ زَ ] (اِ) درخت عناب . (ناظم الاطباء). عناب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
جفاجوئیلغتنامه دهخداجفاجوئی . [ ج َ] (حامص مرکب ) عمل جفاجو. جفاجو بودن . کار جفاجو. ستمگری . بیداد. ظلم . رجوع بجفا و ستمگری و ظلم شود.
کافرخویلغتنامه دهخداکافرخوی . [ ف ِ / ف َ ] (ص مرکب ) آنکه خوی کافران دارد. کافرصفت . جفاجو. جفاپیشه . محارب . ستیزه گر : روی درکش ز دهر دشمن روی پشت بر کن به چرخ کافرخوی .خاقانی .
جفاجوئیلغتنامه دهخداجفاجوئی . [ ج َ] (حامص مرکب ) عمل جفاجو. جفاجو بودن . کار جفاجو. ستمگری . بیداد. ظلم . رجوع بجفا و ستمگری و ظلم شود.
