لغتنامه دهخدا
امروءالقیس .[ اِ رَ ءُل ْ ق َ ] (اِخ )جندح یا سلیمان پسر حجر کندی . بزرگترین شاعر دوره ٔ جاهلیت و یکی از صاحبان معلقات بود. معلقه ٔ وی مشهورترین معلقات و قریب هشتاد بیت و مطلع آن این است :قفا نبک من ذکری حبیب و منزل بسقط اللوی بین الدخول فحومل .نسب وی به ملوک کنده