خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
جهان بین پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
جهان بین
/jahānbin/
معنی
۱. بینندۀ جهان: چشم جهان‌بین.
۲. (اسم) [قدیمی، مجاز] چشم.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
cosmopolitan
-
جست‌وجوی دقیق
-
جهان بین
لغت‌نامه دهخدا
جهان بین . [ ج َ هام ْ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) جهان بیننده . بیننده ٔ جهان . || چشم را گویند و عرب عین خوانند. (برهان ) : و بهر دو معنی حافظ درباره ٔ امیر مبارزالدین محمدو میل کشیدن چشمان وی به امر پسرش شاه شجاع گوید:آنکه روشن بد جهان بینش بدومیل در چ...
-
جهان بین
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) jahānbin ۱. بینندۀ جهان: چشم جهان‌بین.۲. (اسم) [قدیمی، مجاز] چشم.
-
جهان بین
فرهنگ فارسی معین
( ~.) (اِمر.) کنایه از: چشم ، دیده .
-
جهان بین
دیکشنری فارسی به انگلیسی
cosmopolitan
-
جهان بین
واژه‌نامه آزاد
نام کوهی در 30 کیلومتری جنوب شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری
-
واژه‌های مشابه
-
جهان بينى
مدیریت
Weltanschauung
-
ميدان قش جهان
معماری
Naqsh-e Jahan Square
-
خاتون جهان
لغت‌نامه دهخدا
خاتون جهان . [ن ِ ج َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشید است . (برهان ) (آنندراج ). عمید لومکی گوید : فرمودبخاتون جهان از شب و از روزدو خاتم چالاک لقب رومی و هندی .(از آنندراج ).
-
خشک جهان
لغت‌نامه دهخدا
خشک جهان . [ خ ُ ج َ ] (اِ مرکب ) روزگار و زمانه ای که مردم کریم و صاحب همت در آن نباشد. (شرفنامه ٔ منیری ) (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ).
-
چراغ جهان
لغت‌نامه دهخدا
چراغ جهان . [ چ َ / چ ِ غ ِ ج َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چراغ آسمان و یا چراغ جهانتاب . آفتاب و مهتاب . (ناظم الاطباء). || روشنی جهان . خورشید جهان : بکشت او خداوند را در نهان چنان پادشاهی چراغ جهان .فردوسی .
-
خوره ٔ جهان
لغت‌نامه دهخدا
خوره ٔ جهان . [ خوَ / خ ُ رَ / رِ ی ِ ج َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ملک یا قوه ای که نضارت و طراوت جهان را دارد. (یادداشت مؤلف ) : روزی فرزند بلخی ... بصحرا رفته بود، سه مرد دید با هیکلی جسیم و هیبتی عظیم که بهم مناظره میکردند، یکی میگفت که خوره ٔ ...
-
خواجه ٔ جهان
لغت‌نامه دهخدا
خواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) لقب محمودبن محمد گیلانی ، معروف به نجم الدین گیلانی است .او راست : کتاب ریاض الانشاد. (یادداشت بخط مؤلف ).
-
خواجه ٔ جهان
لغت‌نامه دهخدا
خواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) لقبی از القاب پیغمبر اسلام . (یادداشت مؤلف ).
-
خواجه ٔ جهان
لغت‌نامه دهخدا
خواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) نخستین سلطان از سلاطین شرقی جونپور که به اول وزیر محمود از خاندان تغلقی بود و بعد خدمت مخدوم جوان خویش را ترک گفت و بتأسیس دولتی مستقل در جونپور قیام کرد و بمرور او و اخلاف او بهار، قنوج و برائح ر...