جوانةلغتنامه دهخداجوانة. [ ج َوْ وا ن َ ] (ع اِ) سرین و دبر. (منتهی الارب ). اِسْت . (ذیل اقرب الموارد از قاموس ).
جوانحلغتنامه دهخداجوانح . [ ج َ ن ِ ] (ع اِ) ج ِ جانحة. استخوانهای پهلو نزدیک سینه . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) : و آدمی را هیچ چیز از اجزا واعضا و جوانح و جوارح عزیزتر نیست . (سندبادنامه ).
جوانهلغتنامه دهخداجوانه . [ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) جوانی . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). شباب . || شاخه ٔ تازه ٔ درخت . شاخ نوبررسته از درخت . شاخ نو که از درختی یا ریشه ٔ آن روید. || (ص ) تازه . جوان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : عصیر ج
جوانیهلغتنامه دهخداجوانیه . [ ج َوْ وا نی ی َ ] (اِخ ) موضع یا دهی است نزدیک مدینه . علویان بنی الجوانی بدانجا منسوبند. رجوع به معجم البلدان شود.
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ / زُ ن َ / ن ِ ] (اِ) لیقه و پنبه و یا ابریشمی که در دوات تحریر می گذارند. (ناظم الاطباء).
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) زوان و زوانه هر دو بمعنی زبان است ، زفان تبدیل آن است . (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به زوان شود.