حرقتلغتنامه دهخداحرقت . [ ح ُ ق َ ] (ع اِمص ) سوزش . سوختن : ایمن از شر نفس خود بودی در غم حرقت و عذاب جحیم . ناصرخسرو.دُرصفت از تف حرقت زرد شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 295). حرقت حُرفت ادب در او رس
سارَ باتّجاهِ (نَحوَ)دیکشنری عربی به فارسیبه سمت…حرکت کرد (پيش رفت) , به سوي…رفت , به جانب…رفت (حرکت کرد) , متوجه…شد