آشدارلغتنامه دهخداآشدار. (نف مرکب ) (از: آش ، لعابی که بر روی ظروف سفالین و فلزین دهند + دار، مخفف دارنده ) لعابدار : صحن کاشی کاریش را گاه لنگر فوته بین هرکه را باشد تمنا سیر صحن آشدار. اشرف .ز کاشی پرده و چینی سقرلات ز صحن آشد
پاسدارلغتنامه دهخداپاسدار. (نف مرکب ) نگاهبان . مراقب . نگهبان . حارس . پاسبان . عاس : بزد تیغ بر گردن پاسدارسرآمد بر او گردش روزگار. فردوسی .چو برگشت رستم بر شهریارازایران سپه گیو بد پاسدار. فردوسی .<br
