حضنةلغتنامه دهخداحضنة. [ ح ُ ن َ ] (ع اِ) شکست فاحش : اصبح بحضنة سوء؛ شکست فاحش یافت . (منتهی الارب ).
حذنةلغتنامه دهخداحذنة. [ ح ُ ذُن ْ ن َ ] (اِخ ) زمینی است بنی عامربن صعصعة را. نصر گوید: حذنة موضعی است قرب یمامة بدانسوی وادی حائل . محرزبن مکعبر ضبی گوید : فدی لقومی ما جمعت من نشب اذ لفت الحرب أقواماً باقوام اذ خبرت مذحج عنا و قد کذبت أن لن یروع عن
حذنةلغتنامه دهخداحذنة. [ ح ُ ذُن ْ ن َ ] (ع اِ) اُذُن . (معجم البلدان ). گوش . (مهذب الاسماء). || (ص ) کوتاه . || مرد خردگوش . کوتاه گوش . || شتری که در خردسالی به سواری درآمده تا اینکه شکمش کلان گردیده و کوهانش رفته باشد.
حضنیةلغتنامه دهخداحضنیة. [ ح َ ض َ نی ی َ ] (ع ص ) الاعنز الحضنیة؛ گوسپندان ماده ٔ سخت سیاه یا سرخ . (از اقرب الموارد).
آدینهلغتنامه دهخداآدینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) نام روزی از هفته میان پنجشنبه و شنبه ، و آن در پیش مسلمانان چون شنبه نزد یهود و یکشنبه نزد نصاری عید و روز آخر هفته باشد. جمعه . جامع. یوم الازهر : تا چو آدینه بسر برده شد آید شنبه تا
حاضنلغتنامه دهخداحاضن . [ ض ِ ] (ع ص ، اِ) نعت فاعلی ازحضن و حضانت . زن پارسا. زن مستورة. ج ، حاضنات ، حواضِن . || لله . لالا. || دایه . مُرضِعة. ج ، حضان ، حضنه : و پستان حاضن حلم و رزانت در دهان باطن درایت او نهد. (جهانگشای جوینی ).
محضنةلغتنامه دهخدامحضنة. [ م ِ ض َ ن َ ] (ع اِ) کاسه ٔ گلی نزدیک کابک (آشیانه ) که کبوتران در آن آب خورند. (منتهی الارب ). || کبوترخانه . (مهذب الاسماء).