لغتنامه دهخدا
حاطب اللیل . [ طِ بُل ْ ل َ ] (ع ص مرکب ) آنکه به شب از صحرا هیمه گرد کند. گردکننده ٔ هیمه به شب . هیزم گردکننده به شب . آنکه به شب هیمه گرد کند در بیابان . || کنایه است از آنکه هده و بیهده گوید و فرق میان جید و ردی نکند. آنکه هرچه بر زبانش آید گوید و امتیاز نکند میان گفتار خ