حوثاءلغتنامه دهخداحوثاء. [ ح َ ] (ع اِ) جگر و آنچه متصل به جگر است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). جگر و آنچه گرداگرد آن است . (مهذب الاسماء). || زن فربه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
حوتاءلغتنامه دهخداحوتاء. [ ح َ ] (ع ص ) زن سطبرمیان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). زن ستبرمیان . (ناظم الاطباء).
ابن حوطالغتنامه دهخداابن حوطا. [ اِ ن ُ ح َ طِل ْ لاه ] (اِخ ) عبدالرحمن . از علمای اندلس . و ابومحمد عبدالواحدبن محمدبن علی مالَقی اندلسی معروف ببالع شارح کتاب تیسیر شاگرد او بوده است .
ابن حوطالغتنامه دهخداابن حوطا. [ اِن ُ ح َ طِل ْ لاه ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن سلیمان بن داود اندلسی (549-612 هَ .ق .). دانشمندی جامع فنون ادب و فقه بوده و در مغرب کسی باندازه ٔ او سماع نداشته است . او چندی قاضی اشبیلیه و قاضی قرط
اوطاءلغتنامه دهخدااوطاء. [ اَ طَءْ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی است . در عبارت زیر: گسترده تر، نرم تر، پاسپرده تر: فالارض باکنافها اوطاء مهاد لطاعته و اتبعشی ٔ لمشیته . (معجم الادباء یاقوت چ مارگلیوث 1634).