لغتنامه دهخدا
عوکل . [ ع َ ک َ ] (ع اِ) پشت توده ٔ ریگ . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). پشت و ظَهر تپه ٔ رمل . (از اقرب الموارد). عوکلة. رجوع به عوکلة شود. || ریگ توده ٔ بزرگ که کمتر از عَقَنقل باشد، یا ریگ برهم نشسته و متراکم .(از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاط