خاریدهلغتنامه دهخداخاریده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) شیئی که عمل خاریدن بر آن واقع شده . شیئی که حالت خاریدن پیدا کرده : جوئی که در این گل خرابست خاریده ٔ باد و چاک آبست .نظامی .
خوردگهلغتنامه دهخداخوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .
خوردهلغتنامه دهخداخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ] (ن مف ) هر چیز مأکول و از گلو فروبرده شده و متأکل شده . (ناظم الاطباء). طعام . غذا. خوراک : خو مبر از خورد بیکبارگی خورده نگه دار بکم خوردگی .
محکوکفرهنگ فارسی معین(مَ) [ ع . ] (اِمف .) 1 - سوده ، ساییده ، خراشیده ، خاریده . 2 - نگینی که روی آن کنده باشند.
محکوکلغتنامه دهخدامحکوک . [ م َ ] (ع ص ) سوده شده . سوده . (آنندراج ). ساییده شده . || خراشیده شده . (ناظم الاطباء). خراشیده . خاریده . (آنندراج ).
متداعکلغتنامه دهخدامتداعک . [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) سوده و خاریده در کارزار با هم . (آنندراج ). به هم آمیخته ٔ در جنگ . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تداعک شود.
غورگاهلغتنامه دهخداغورگاه . [ غ َ / غُو ] (اِ مرکب ) جای فرورفتن آب . محل غور. رجوع به غور شود. || جای فرورفتن . جای نهان شدن . منزل و جایگاه : ریشی نه که غورگاه غم نیست خاریده ٔ ناخن ستم نیست .نظامی .<b