خدمتیارbusboy, busserواژههای مصوب فرهنگستانشخصی که مسئول جمعآوری ظروف و وسایل کثیف از روی میز و ریختن آب و نوشابه برای مهمانان است
خدمتگرلغتنامه دهخداخدمتگر. [ خ ِ م َ گ َ ] (اِ مرکب ) خدمت کننده . خدمتکار. (ناظم الاطباء). زوار. (فرهنگ اسدی ). خدمتکار. ج ، خدمتگران : سپهبدی که چو خدمتگران به درگه اوست جمال ملک در آن طلعت جهان آرای . فرخی .از زائر و از سائل و خدم
خدمتگریلغتنامه دهخداخدمتگری . [ خ ِ م َ گ َ ] (حامص مرکب ) خدمت کاری . حالت خدمتگر. عمل خدمتگر : ولیکن بخدمتگری هفت سال کمربسته باید بفرخنده حال . شمسی (از یوسف و زلیخا).سرای ملک بخدمتگریست بر درگاه . سوزنی .